سفر اسکای

"لندن به عنوان برترین مرکز تجاری جهان توسط مسترکارت"، CNN، 13 ژوئن 2007. علاوه بر این، دانشکده پزشکی شیکاگو و دانشکده پزشکی استریچ دانشگاه لویولا شیکاگو به ترتیب در حومه شمال شیکاگو و میوود قرار دارند. کالج پزشکی استئوپاتی دانشگاه میدوسترن شیکاگو در داونرز گروو است.

در سال 2009، تعداد قتل‌ها به 458 نفر کاهش یافت (10 درصد کاهش). و در سال 2010 میزان قتل در شیکاگو به 435 کاهش یافت (16.14 در هر 100000)، که 5 درصد کاهش نسبت به سال 2009 و پایین ترین سطح از سال 1965 بود. سایر ژانرهای موسیقی زنده که بخشی از میراث فرهنگی شهر هستند عبارتند از بلوز شیکاگو، سول شیکاگو، جاز، و گاسپل.

در ساحل دریاچه میشیگان، شیکاگو به عنوان یک شهر در سال 1837 در نزدیکی بندر بین دریاچه‌های بزرگ و حوضه رودخانه می‌سی‌سی‌پی گنجانده شد. در سال 1860، شیکاگو جوانترین شهر ایالات متحده بود که جمعیت آن بیش از 100000 نفر بود. آتش سوزی بزرگ شیکاگو در سال 1871 چندین مایل مربع را ویران کرد و بیش از 100000 نفر را بی خانمان کرد، اما جمعیت شیکاگو تا سال 1880 به 503000 نفر افزایش یافت و سپس در طول دهه به بیش از یک میلیون نفر رسید. رونق ساخت و ساز رشد جمعیت را در دهه های بعدی تسریع کرد و تا سال 1900، کمتر از 30 سال پس از آتش سوزی، شیکاگو پنجمین شهر بزرگ جهان بود. شیکاگو سهم قابل توجهی در برنامه ریزی شهری و استانداردهای منطقه بندی، از جمله سبک های جدید ساخت و ساز (مانند معماری مدرسه شیکاگو، توسعه جنبش زیبای شهر و آسمان خراش با اسکلت فلزی) داشت. این شامل مرکز پزشکی دانشگاه راش است که توسط US News به عنوان دومین بیمارستان برتر در منطقه شهری شیکاگو رتبه بندی شده است.

از نظر آکادمیک، شیکاگو از طریق مکتب اقتصاد شیکاگو، که حدود 12 برنده جایزه نوبل را به خود اختصاص داد، تأثیرگذار بوده است. در حالی که شیکاگو لوپ منطقه تجاری مرکزی است، شیکاگو نیز شهری از محله ها است. دریاچه شور درایو در مجاورت بخش بزرگی از ساحل شیکاگو قرار دارد. برخی از پارک ها در امتداد اسکله عبارتند از پارک لینکلن، پارک گرانت، پارک برنهام و پارک جکسون. محل دفن زباله در بخش‌هایی از دریاچه گسترش می‌یابد و فضایی را برای اسکله نیروی دریایی، جزیره شمالی، پردیس موزه و بخش‌های بزرگی از مرکز همایش مک کورمیک پلیس فراهم می‌کند. بیشتر ساختمان های تجاری و مسکونی مرتفع شهر به اسکله نزدیک هستند.

در سال 2014 کلیسای کاتولیک بزرگترین فرقه مسیحی فردی (34٪) بود و اسقف نشینی کاتولیک رومی شیکاگو بزرگترین حوزه قضایی کاتولیک بود. پروتستانتیسم انجیلی بزرگترین شاخه پروتستان الهیاتی را تشکیل می دهد (16%) و پس از آن پروتستان های خط اصلی (11%) و کلیساهای تاریخی سیاهپوستان (8%) قرار دارند. در میان شاخه‌های فرقه‌ای پروتستان، باپتیست‌ها بزرگترین گروه را در شیکاگو تشکیل دادند (10%). جمعیت شیکاگو در نیمه دوم قرن بیستم کاهش یافت، از بیش از 3.6 میلیون نفر در سال 1950 به کمتر از 2.7 میلیون نفر در سال 2010.

در زمان سرشماری رسمی در سال 1990، لس آنجلس به عنوان دومین کشور بزرگ ایالات متحده از آن سبقت گرفت. هنگامی که شیکاگو در سال 1837 تأسیس شد، بیشتر ساختمان های اولیه در اطراف دهانه رودخانه شیکاگو قرار داشتند، همانطور که در نقشه 58 بلوک اصلی شهر دیده می شود. درجه کلی نواحی مرکزی و ساخته شده شهر نسبتاً با همواری طبیعی جغرافیای طبیعی کلی آن مطابقت دارد و در غیر این صورت معمولاً رزرو فقط تفاوت جزئی را نشان می دهد. در طول دهه های 1870 و 1880، شیکاگو به عنوان رهبر جنبش بهبود سلامت عمومی به جایگاه ملی دست یافت. قوانین شهری و بعداً، قوانین ایالتی که استانداردهای حرفه پزشکی را ارتقا می‌داد و با همه‌گیری‌های شهری وبا، آبله و تب زرد مبارزه می‌کرد، هم تصویب و هم اجرا شد. این قوانین به الگوهایی برای اصلاح سلامت عمومی در شهرها و ایالت های دیگر تبدیل شدند.

سیستم های سلامت

ریچارد ام دیلی پس از پنج بار نامزدی مجدد در انتخابات و تبدیل شدن به طولانی ترین شهردار شیکاگو، از نامزدی برای دوره هفتم خودداری کرد. در طول جنگ جهانی اول و دهه 1920 توسعه عمده ای در صنعت رخ داد. در دسترس بودن مشاغل باعث جذب آمریکایی های آفریقایی تبار از جنوب ایالات متحده شد. بین سال‌های 1910 و 1930، جمعیت آفریقایی آمریکایی شیکاگو به طور چشمگیری افزایش یافت و از 44103 به 233903 نفر رسید. این مهاجرت بزرگ تأثیر فرهنگی زیادی داشت که رنسانس سیاه شیکاگو، بخشی از جنبش سیاهپوستان جدید، در هنر، ادبیات و موسیقی نامیده می‌شود. تنش ها و خشونت های نژادی ادامه دار، مانند شورش نژاد شیکاگو در سال 1919، نیز رخ داد.

گرنت پارک دارای پارک هزاره، فواره باکینگهام و موسسه هنر شیکاگو است. در پارک هزاره، مجسمه عمومی دروازه ابری بازتابنده اثر هنرمند آنیش کاپور، محور اصلی AT است. تعداد قتل ها در شیکاگو به 970 مورد در سال 1974 رسید، زمانی که جمعیت شهر بیش از 3 میلیون نفر بود و در سال 1992 به 943 قتل رسید. آمار قتل در شیکاگو در طول سال‌های 2005 و 2006 کم بود، اما در سال 2008 به 510 رسید و برای اولین بار از سال 2003 به 500 رسید.

در طول دهه‌های 1880 و 1890، شیکاگو دارای یک سنت رادیکال قدرتمند با سازمان‌های سوسیالیستی، آنارشیستی و کارگری بزرگ و بسیار سازمان‌یافته بود. در بیشتر قرن بیستم، شیکاگو یکی از بزرگترین و قابل اعتمادترین پایگاه های دموکرات ها در ایالات متحده بوده است. با رای دموکرات های شیکاگو، ایالت ایلینویز در انتخابات ریاست جمهوری از سال 1992 "آبی یکپارچه" شده است. حتی قبل از آن نیز، برای نامزدهای جمهوری خواه ریاست جمهوری غیرقابل پیش بینی نبود که در ایالت پایین ایالت ایلینوی پیروز شوند، اما به دلیل حاشیه های زیاد دموکرات ها در سراسر ایالت شکست خوردند.

آن چه که تبدیل به مجله پرنفوذ شعر شد در سال 1912 توسط هریت مونرو که به عنوان منتقد هنری برای شیکاگو تریبون کار می کرد، تأسیس شد. این مجله شاعرانی چون گوندولین بروکس، جیمز مریل و جان اشبری را کشف کرد. S. Eliot که به صورت حرفه ای منتشر شد، "The Love Song of J. Alfred Prufrock" اولین بار توسط Poetry منتشر شد. ازرا پاوند، ویلیام باتلر ییتس، ویلیام کارلوس ویلیامز، لنگستون هیوز، و کارل سندبرگ از جمله مشارکت کنندگان هستند. این مجله در راه اندازی جنبش های شعری Imagist و Objectivist نقش اساسی داشت.

سرگرمی و هنر

این مدارس برنامه درسی دقیقی را با دوره های افتخاری و دوره های پیشرفته ارائه می دهند. دبیرستان آمادگی کالج والتر پیتون در رتبه اول در شهر شیکاگو و ایالت ایلینوی قرار دارد. دبیرستان مقدماتی کالج نورثساید در رتبه دوم، جونز کالج آمادگی سوم و قدیمی ترین مدرسه آهنربایی در شهر، دبیرستان ویتنی ام. یانگ مگنت، که در سال 1975 افتتاح شد، در رتبه چهارم قرار دارد. مدرسه آهنربایی با بیشترین ثبت نام، دبیرستان آمادگی کالج فنی لین است. لین یکی از قدیمی ترین مدارس شیکاگو است و در سال 2012 توسط وزارت آموزش ایالات متحده به عنوان مدرسه ملی روبان آبی تعیین شد.

در سال 1983، هارولد واشنگتن اولین شهردار سیاه پوست شیکاگو شد. اولین دوره ریاست جمهوری واشنگتن توجه به محله های اقلیت فقیر و قبلاً مورد غفلت قرار گرفت. او در سال 1987 مجدداً انتخاب شد اما به زودی بر اثر حمله قلبی درگذشت. جانشین واشنگتن بخش ششم یوجین ساویر شد که توسط شورای شهر شیکاگو انتخاب شد و تا یک انتخابات ویژه خدمت کرد. تصویب هجدهمین متمم قانون اساسی در سال 1919، تولید و فروش مشروبات الکلی را در ایالات متحده غیرقانونی کرد. این آغاز دوره ای را آغاز کرد که به عنوان عصر گانگستر شناخته می شود، زمانی که تقریباً از سال 1919 تا 1933 که ممنوعیت لغو شد، طول می کشد.

عرشه مشاهده شامل یک بالکن شیشه ای محصور است که 10 فوت در کنار ساختمان امتداد دارد. در بیشتر قرن بیستم، مانند آثار ایوان آلبرایت و اد پاشکه، سبکی قوی از سوررئالیسم فیگوراتیو را پرورش داد. در سال‌های 1968 و 1969، اعضای شیکاگو ایمجیست‌ها، مانند راجر براون، لئون گلوب، رابرت لاستاتر، جیم نات و باربارا روسی نقاشی‌های بازنمایی عجیب و غریبی را تولید کردند. ارکستر سمفونیک شیکاگو در مرکز سمفونیک اجرا می کند و به عنوان یکی از بهترین ارکسترهای جهان شناخته می شود.

بادهای شمال شرقی ناشی از طوفان های زمستانی که از جنوب منطقه خارج می شوند، گاهی اوقات برف اثر دریاچه ای را به شهر می آورند. شیکاگو نام خود را به مکتب شیکاگو داد و مدرسه پریری، دو جنبش در معماری بود. انواع و مقیاس های متعددی از خانه ها، خانه های شهری، کاندومینیوم ها و ساختمان های آپارتمانی را می توان در سراسر شیکاگو یافت. بخش های بزرگی از مناطق مسکونی شهر دور از دریاچه با خانه های ییلاقی آجری ساخته شده از اوایل قرن بیستم تا پایان جنگ جهانی دوم مشخص می شود.

بسیاری از خیابان های مسکونی شهر دارای تکه های وسیعی از چمن یا درخت بین خیابان و خود پیاده رو هستند. این کمک می کند تا عابران پیاده در پیاده رو دورتر از ترافیک خیابان باشند. خیابان غربی شیکاگو طولانی ترین خیابان شهری پیوسته در جهان است.

در سال 1883، مدیران راه آهن شیکاگو به یک کنوانسیون زمانی عمومی نیاز داشتند، بنابراین آنها سیستم استاندارد مناطق زمانی آمریکای شمالی را توسعه دادند. درگیری های کارگری به دنبال رونق صنعتی و گسترش سریع استخر کار، از جمله ماجرای های مارکت در 4 مه 1886 و در سال 1894 اعتصاب پولمن صورت گرفت. گروه های آنارشیست و سوسیالیست نقش برجسته ای در ایجاد کنش های کارگری بسیار بزرگ و بسیار سازمان یافته ایفا کردند. نگرانی در مورد مشکلات اجتماعی در میان فقرای مهاجر شیکاگو باعث شد که جین آدامز و الن گیتس استار در سال 1889 هال هاوس را تأسیس کنند.

"لندن به عنوان برترین مرکز تجاری جهان توسط مسترکارت"، CNN، 13 ژوئن 2007. علاوه بر این، دانشکده پزشکی شیکاگو و دانشکده پزشکی استریچ دانشگاه لویولا شیکاگو به ترتیب در حومه شمال شیکاگو و میوود قرار دارند. کالج پزشکی استئوپاتی دانشگاه میدوسترن شیکاگو در داونرز گروو است.

در سال 2009، تعداد قتل‌ها به 458 نفر کاهش یافت (10 درصد کاهش). و در سال 2010 میزان قتل در شیکاگو به 435 کاهش یافت (16.14 در هر 100000)، که 5 درصد کاهش نسبت به سال 2009 و پایین ترین سطح از سال 1965 بود. سایر ژانرهای موسیقی زنده که بخشی از میراث فرهنگی شهر هستند عبارتند از بلوز شیکاگو، سول شیکاگو، جاز، و گاسپل.

در ساحل دریاچه میشیگان، شیکاگو به عنوان یک شهر در سال 1837 در نزدیکی بندر بین دریاچه‌های بزرگ و حوضه رودخانه می‌سی‌سی‌پی گنجانده شد. در سال 1860، شیکاگو جوانترین شهر ایالات متحده بود که جمعیت آن بیش از 100000 نفر بود. آتش سوزی بزرگ شیکاگو در سال 1871 چندین مایل مربع را ویران کرد و بیش از 100000 نفر را بی خانمان کرد، اما جمعیت شیکاگو تا سال 1880 به 503000 نفر افزایش یافت و سپس در طول دهه به بیش از یک میلیون نفر رسید. رونق ساخت و ساز رشد جمعیت را در دهه های بعدی تسریع کرد و تا سال 1900، کمتر از 30 سال پس از آتش سوزی، شیکاگو پنجمین شهر بزرگ جهان بود. شیکاگو سهم قابل توجهی در برنامه ریزی شهری و استانداردهای منطقه بندی، از جمله سبک های جدید ساخت و ساز (مانند معماری مدرسه شیکاگو، توسعه جنبش زیبای شهر و آسمان خراش با اسکلت فلزی) داشت. این شامل مرکز پزشکی دانشگاه راش است که توسط US News به عنوان دومین بیمارستان برتر در منطقه شهری شیکاگو رتبه بندی شده است.

از نظر آکادمیک، شیکاگو از طریق مکتب اقتصاد شیکاگو، که حدود 12 برنده جایزه نوبل را به خود اختصاص داد، تأثیرگذار بوده است. در حالی که شیکاگو لوپ منطقه تجاری مرکزی است، شیکاگو نیز شهری از محله ها است. دریاچه شور درایو در مجاورت بخش بزرگی از ساحل شیکاگو قرار دارد. برخی از پارک ها در امتداد اسکله عبارتند از پارک لینکلن، پارک گرانت، پارک برنهام و پارک جکسون. محل دفن زباله در بخش‌هایی از دریاچه گسترش می‌یابد و فضایی را برای اسکله نیروی دریایی، جزیره شمالی، پردیس موزه و بخش‌های بزرگی از مرکز همایش مک کورمیک پلیس فراهم می‌کند. بیشتر ساختمان های تجاری و مسکونی مرتفع شهر به اسکله نزدیک هستند.

در سال 2014 کلیسای کاتولیک بزرگترین فرقه مسیحی فردی (34٪) بود و اسقف نشینی کاتولیک رومی شیکاگو بزرگترین حوزه قضایی کاتولیک بود. پروتستانتیسم انجیلی بزرگترین شاخه پروتستان الهیاتی را تشکیل می دهد (16%) و پس از آن پروتستان های خط اصلی (11%) و کلیساهای تاریخی سیاهپوستان (8%) قرار دارند. در میان شاخه‌های فرقه‌ای پروتستان، باپتیست‌ها بزرگترین گروه را در شیکاگو تشکیل دادند (10%). جمعیت شیکاگو در نیمه دوم قرن بیستم کاهش یافت، از بیش از 3.6 میلیون نفر در سال 1950 به کمتر از 2.7 میلیون نفر در سال 2010.

در زمان سرشماری رسمی در سال 1990، لس آنجلس به عنوان دومین کشور بزرگ ایالات متحده از آن سبقت گرفت. هنگامی که شیکاگو در سال 1837 تأسیس شد، بیشتر ساختمان های اولیه در اطراف دهانه رودخانه شیکاگو قرار داشتند، همانطور که در نقشه 58 بلوک اصلی شهر دیده می شود. درجه کلی نواحی مرکزی و ساخته شده شهر نسبتاً با همواری طبیعی جغرافیای طبیعی کلی آن مطابقت دارد و در غیر این صورت معمولاً رزرو فقط تفاوت جزئی را نشان می دهد. در طول دهه های 1870 و 1880، شیکاگو به عنوان رهبر جنبش بهبود سلامت عمومی به جایگاه ملی دست یافت. قوانین شهری و بعداً، قوانین ایالتی که استانداردهای حرفه پزشکی را ارتقا می‌داد و با همه‌گیری‌های شهری وبا، آبله و تب زرد مبارزه می‌کرد، هم تصویب و هم اجرا شد. این قوانین به الگوهایی برای اصلاح سلامت عمومی در شهرها و ایالت های دیگر تبدیل شدند.

سیستم های سلامت

ریچارد ام دیلی پس از پنج بار نامزدی مجدد در انتخابات و تبدیل شدن به طولانی ترین شهردار شیکاگو، از نامزدی برای دوره هفتم خودداری کرد. در طول جنگ جهانی اول و دهه 1920 توسعه عمده ای در صنعت رخ داد. در دسترس بودن مشاغل باعث جذب آمریکایی های آفریقایی تبار از جنوب ایالات متحده شد. بین سال‌های 1910 و 1930، جمعیت آفریقایی آمریکایی شیکاگو به طور چشمگیری افزایش یافت و از 44103 به 233903 نفر رسید. این مهاجرت بزرگ تأثیر فرهنگی زیادی داشت که رنسانس سیاه شیکاگو، بخشی از جنبش سیاهپوستان جدید، در هنر، ادبیات و موسیقی نامیده می‌شود. تنش ها و خشونت های نژادی ادامه دار، مانند شورش نژاد شیکاگو در سال 1919، نیز رخ داد.

گرنت پارک دارای پارک هزاره، فواره باکینگهام و موسسه هنر شیکاگو است. در پارک هزاره، مجسمه عمومی دروازه ابری بازتابنده اثر هنرمند آنیش کاپور، محور اصلی AT است. تعداد قتل ها در شیکاگو به 970 مورد در سال 1974 رسید، زمانی که جمعیت شهر بیش از 3 میلیون نفر بود و در سال 1992 به 943 قتل رسید. آمار قتل در شیکاگو در طول سال‌های 2005 و 2006 کم بود، اما در سال 2008 به 510 رسید و برای اولین بار از سال 2003 به 500 رسید.

در طول دهه‌های 1880 و 1890، شیکاگو دارای یک سنت رادیکال قدرتمند با سازمان‌های سوسیالیستی، آنارشیستی و کارگری بزرگ و بسیار سازمان‌یافته بود. در بیشتر قرن بیستم، شیکاگو یکی از بزرگترین و قابل اعتمادترین پایگاه های دموکرات ها در ایالات متحده بوده است. با رای دموکرات های شیکاگو، ایالت ایلینویز در انتخابات ریاست جمهوری از سال 1992 "آبی یکپارچه" شده است. حتی قبل از آن نیز، برای نامزدهای جمهوری خواه ریاست جمهوری غیرقابل پیش بینی نبود که در ایالت پایین ایالت ایلینوی پیروز شوند، اما به دلیل حاشیه های زیاد دموکرات ها در سراسر ایالت شکست خوردند.

آن چه که تبدیل به مجله پرنفوذ شعر شد در سال 1912 توسط هریت مونرو که به عنوان منتقد هنری برای شیکاگو تریبون کار می کرد، تأسیس شد. این مجله شاعرانی چون گوندولین بروکس، جیمز مریل و جان اشبری را کشف کرد. S. Eliot که به صورت حرفه ای منتشر شد، "The Love Song of J. Alfred Prufrock" اولین بار توسط Poetry منتشر شد. ازرا پاوند، ویلیام باتلر ییتس، ویلیام کارلوس ویلیامز، لنگستون هیوز، و کارل سندبرگ از جمله مشارکت کنندگان هستند. این مجله در راه اندازی جنبش های شعری Imagist و Objectivist نقش اساسی داشت.

سرگرمی و هنر

این مدارس برنامه درسی دقیقی را با دوره های افتخاری و دوره های پیشرفته ارائه می دهند. دبیرستان آمادگی کالج والتر پیتون در رتبه اول در شهر شیکاگو و ایالت ایلینوی قرار دارد. دبیرستان مقدماتی کالج نورثساید در رتبه دوم، جونز کالج آمادگی سوم و قدیمی ترین مدرسه آهنربایی در شهر، دبیرستان ویتنی ام. یانگ مگنت، که در سال 1975 افتتاح شد، در رتبه چهارم قرار دارد. مدرسه آهنربایی با بیشترین ثبت نام، دبیرستان آمادگی کالج فنی لین است. لین یکی از قدیمی ترین مدارس شیکاگو است و در سال 2012 توسط وزارت آموزش ایالات متحده به عنوان مدرسه ملی روبان آبی تعیین شد.

در سال 1983، هارولد واشنگتن اولین شهردار سیاه پوست شیکاگو شد. اولین دوره ریاست جمهوری واشنگتن توجه به محله های اقلیت فقیر و قبلاً مورد غفلت قرار گرفت. او در سال 1987 مجدداً انتخاب شد اما به زودی بر اثر حمله قلبی درگذشت. جانشین واشنگتن بخش ششم یوجین ساویر شد که توسط شورای شهر شیکاگو انتخاب شد و تا یک انتخابات ویژه خدمت کرد. تصویب هجدهمین متمم قانون اساسی در سال 1919، تولید و فروش مشروبات الکلی را در ایالات متحده غیرقانونی کرد. این آغاز دوره ای را آغاز کرد که به عنوان عصر گانگستر شناخته می شود، زمانی که تقریباً از سال 1919 تا 1933 که ممنوعیت لغو شد، طول می کشد.

عرشه مشاهده شامل یک بالکن شیشه ای محصور است که 10 فوت در کنار ساختمان امتداد دارد. در بیشتر قرن بیستم، مانند آثار ایوان آلبرایت و اد پاشکه، سبکی قوی از سوررئالیسم فیگوراتیو را پرورش داد. در سال‌های 1968 و 1969، اعضای شیکاگو ایمجیست‌ها، مانند راجر براون، لئون گلوب، رابرت لاستاتر، جیم نات و باربارا روسی نقاشی‌های بازنمایی عجیب و غریبی را تولید کردند. ارکستر سمفونیک شیکاگو در مرکز سمفونیک اجرا می کند و به عنوان یکی از بهترین ارکسترهای جهان شناخته می شود.

بادهای شمال شرقی ناشی از طوفان های زمستانی که از جنوب منطقه خارج می شوند، گاهی اوقات برف اثر دریاچه ای را به شهر می آورند. شیکاگو نام خود را به مکتب شیکاگو داد و مدرسه پریری، دو جنبش در معماری بود. انواع و مقیاس های متعددی از خانه ها، خانه های شهری، کاندومینیوم ها و ساختمان های آپارتمانی را می توان در سراسر شیکاگو یافت. بخش های بزرگی از مناطق مسکونی شهر دور از دریاچه با خانه های ییلاقی آجری ساخته شده از اوایل قرن بیستم تا پایان جنگ جهانی دوم مشخص می شود.

بسیاری از خیابان های مسکونی شهر دارای تکه های وسیعی از چمن یا درخت بین خیابان و خود پیاده رو هستند. این کمک می کند تا عابران پیاده در پیاده رو دورتر از ترافیک خیابان باشند. خیابان غربی شیکاگو طولانی ترین خیابان شهری پیوسته در جهان است.

در سال 1883، مدیران راه آهن شیکاگو به یک کنوانسیون زمانی عمومی نیاز داشتند، بنابراین آنها سیستم استاندارد مناطق زمانی آمریکای شمالی را توسعه دادند. درگیری های کارگری به دنبال رونق صنعتی و گسترش سریع استخر کار، از جمله ماجرای های مارکت در 4 مه 1886 و در سال 1894 اعتصاب پولمن صورت گرفت. گروه های آنارشیست و سوسیالیست نقش برجسته ای در ایجاد کنش های کارگری بسیار بزرگ و بسیار سازمان یافته ایفا کردند. نگرانی در مورد مشکلات اجتماعی در میان فقرای مهاجر شیکاگو باعث شد که جین آدامز و الن گیتس استار در سال 1889 هال هاوس را تأسیس کنند.